Urolog i Leczenie nietrzymania moczu

5 1 grudnia 2015

Linkosamidy

Do tej grupy antybiotyków zalicza się linkomycynę (Lincomycłn, Lincocin) oraz jej pochodną klindamycynę (Clindamycin, Cleocin, Dalacin Q. Linkomycyna jest antybiotykiem naturalnym, otrzymanym w 1962 r. ze Streptomycen lincolnensis. Mechanizm działania obu antybiotyków polega na hamowaniu  biosyntezy białka w komórce bakteryjnej. Wykazują działania bakteriostatyczne, przede wszystkim w stosunku do bakterii Gram-dodatnich, są także skuteczne w zakażeniach beztlenowcami, np. Bacteroides iiagilis. Dobrze, choć w różnym stopniu, wchłaniają się z przewodu pokarmowego, linkomycyna tylko w 30?35%, klindamycyna natomiast w 85? ?90%. Obecność pokarmu zmniejsza znacznie wchłanianie linkomycyny, w małym stopniu dotyczy to klindamycyny. Linkomycyna w 70% wiąże się z białkami krwi, klindamycyna znacznie silniej (w 94%). Okres półtrwania dla linkomycyny wynosi 5?5,5 h, dla klindamycyny ? 2?4 h. Antybiotyki te dobrze i równomiernie przenikają do krwi, tkanek i płodu, z wyjątkiem płynu mózgowo-rdzeniowego. Przenikają również do kości, co jest wykorzystywane w lecznictwie. Klindamycyna charakteryzuje się znacznie lepszym przenikaniem przez błony biologiczne niż linkomycyna, podana w tej samej dawce osiąga w surowicy krwi 2-krotnie większe stężenie. Lepsza przenikliwość klindamycyny powoduje, że lepiej przenika również przez ścianę komórkową bakterii i jest 3?4 razy bardziej skuteczna niż linkomycyna w stosunku do gronkowców, paciorkowców oraz Bacteroides fragilis.

About 

Related Articles